Met Zola

Het valt niet mee om alles weg te denken. Het vele naaldhout en de lampenkappen. Het onnatuurlijk schijnsel van de kerk. De vreemdeling die met zijn foto-ezel, zijn backpack en een foldertje, het hoofd omhoog maar verder zonder ergens heen te blikken, gearmd gebarend door het duister stapt. De opgeklopte sfeer. De botsing met een dikkerd of tuthola. De business zou je bijna doen vergeten dat het gevoeglijk zonder kan. Dat alledaagse tooi zich literair kan meten met Dickens of Zola.