Zakken dragen

Onverzettelijk bieden wij aan steen het hoofd. Onze schouders onder de wereld, het sierkussen van de macht als kous op de kop, verheffen we ons naar socialistisch model. Tot dragers en steunpilaren van de maatschappij. Eerlijk gezegd bedrukken onze vrijgestelden ons nog het meest. De Partij van de Werklust neemt ons onze pensioenrechten af (anno 1603!), de Rooien laten ons aardappelen vreten. Intussen blijven wij voorbereid op een kernoorlog. Met een sloopje erwten. Onder de trap.